ტექსტის ავტორი: ირაკლი აფრასიძე

როდესაც სკოლაში შევედი და ციფრების წერა ვისწავლე, ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ციფრი 0 ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი გახდებოდა. ჯანმრთელობა გაუარესებული დედა მეცოდებოდა, ამიტომაც მის დასახმარებლად მეექვსე კლასელი სკოლიდან გამოვედი.
20 წლისა ძალით გამათხოვეს. ქმართან ერთად კოდორის ხეობაში გადავსახლდი, ცხოვრება ნულიდან დავიწყე. მესაქონლეობას ვეწეოდით, თუმცა შვილების მომავლისთვის ვარჩიეთ აფხაზეთში გადასვლა. კვლავ ცხოვრების ნულიდან დაწყება მომიწია. სულგუნი ამომყავდა და ბაზარში ვყიდდი, ეს საქმე მეზობლებსაც ვასწავლე.

დაწვრილებით →

ტექსტის ავტორი: ჭუბერელი სტუდენტების კოლექტიური ნამუშევარი

“როდესაც წვიმს, ისე როგორც დღეს სკოლის ჭეშმარიტი სული მიმალულია. უმრავლესობისათვის სკოლა ბედნიერების ნიშანია. ჩვენ გვიყვარს აქ ყოფნა. სკოლაში ყველგან ხალისი სუფევს. ჩვენ ამინდს ვერ ვირჩევთ, რადგან ისე ახლოს ვართ ბუნებასთან ყოველთვის პატივისცემით ვეკიდებით მას და ამიტომ ბედნირები ვართ რომ დღეს წვიმს. ასეთი გამოიყურება ჩვენი სკოლა წვიმიან დღეს, მოგონებებით სავსე. ჩვენ გვიყვარს ის ისეთი, როგორიც არის.”

ტექსტის ავტორი: აჩი ვიბლიანი

“მეცხრე კლასში ვიყავი, პირველად ,,რა, სად, როდის?“-ის შესახებ რომ შევიტყვე. ძალიან მინდოდა სკოლის ნაკრებში მოხვედრა. ბევრს ვმეცადინეობდი, ვნერვიულობდი. ჩემდა გასაოცრად, ექვსეულში მოვხვდი. შემდეგი ეტაპისთვის ვემზადებოდი, მესტიაში წავედით და მეორე ადგილს დავჯერდით. შემდეგ წელს მე-10 კლასში ოდნავ უკან დავიხიეთ, მესამე ადგილი ავიღეთ, ისევ გაგვიჩნდა შანსი, ჩვენი თავი წარმოგვეჩინა.” დაწვრილებით →